|
جامعه های انسانی کنونی 2 دید دارند. یکی دید ظاهری که اگر پرسیده شوند خواهند گفت و دید جاری ( رمینه) در زندگی انها سریان دارد و ایم جای است که تعیین کننده است.
برای روشن شدن بحث به تاثیرات زبانی میپردازم. زبانی که ما سخن میگوییم چیست؟ پارسی. این زبان ظاهری است و البته جاری . دقت کرده اید گاهی واژگان بیگانه - چه تازی چه فرنگی- واژگان یا قاعده ی دستوری ای برخلاف مسیر استفاده و مسیری ظاهری کاربرد واژگان معمول میشود؟ این تاثیر همان زمینه است. صورت مسئله؟ در جهان امروز یکی از مسائل مهم افکار عمومیست و حتی شاید دولتها هم دارای افکار عمومی باشند. هژمونی آمریکا (جان اف کندی و کاربرد) ارکانی از جمله این دارد حتی ظاهراً در دولتها. با این مقدمه صورت مسئله مطرح میگردد. بررسی اینکه پس زمینه های موجود چگونه اند و آیا ما در ترسیم آنها چگونه عمل میکنیم و در نهایت برای بهبود چه باید کرد. نگاهی به نوشته های روزنامه ها بیندازید در دو منظر اول ایرانیگرای دوم اسلام-دولت-سیاست. در منظر اول سینه دارم شرحه شرحه از فراق از آن صرفنظر میکنم. اما در منظر دوم. حداقل در برخی مطالب دیده میشود ضمن محکومبت آمریکا درنهایت بطور ضمنی یا به عنوان نتیجه ضد ما -خواه آمریکا خواه ...- القا یا نتیجه میشود عنصر وحشت از آرمکا پیشرفته تر و قویتر بودن آنان درستتر بودن ادعاهای آنان موفقتر بودن در رسیدن به اهدافشان و ... دیده میشود چیزی که بعد از خواندن یک مقاله ی غربی در اینترنت به انسان دست نمیدهد (یعنی احساس اینکه غربیها نادرست کارند یا ایرانیان بر حقند و باید به حقشان برسند جاری نمیشود) . اکنون پس رمینه ها معرفی شد و شیوه ی ترسیم در جامعه تا حدی بررسی شد به راههای بهبود آن اندیشید و اما قبل از آن بدانید هیچگاه دشمنی کامل متحد و هماهنگ نخواهید داشت و بقول قران « ان کید الشیطان کان ضعیفا» (نساء 76). برای اجرای صحیح باید روش اجرایی خود پس زمینه ی فکری شود. باید در نوشته های خود اساس توجه را به پس زمینه ی القایی نوشته و گفته ی خود قرار دهیم فرضاً جمله ی زیر بررسی میکنیم. «ایران در رفع نگرانیهای جهانی موق تر خواهد شد» ظاهراً جمله ی مثبتی است، ولی این جمله در پس خود چیزی دیگری را دارد و آن اینکه نگرانیها مربوط به همه ی جهانند ایران در برابر جهان است جهان همان را میگوید که آمریکا و فرنگ میگویند. حال این جمله را ببنید. «ایران در کاهش تصویرسازی های غرب موفقتر خواهد شد» جمله بار پس زمینه ای جمله ی قبل را ندارد ولی بار القاییش در جهت ما تصنعی جلوه میکند. در واقع ما چون در موضع پایین هستیم نمتوانیم بسادگی تاثیر جاری-پس زمینه ای بگذاریم. در این جمله خواننده به جدال با مطلب هم حتی ممکن است در بیاید خصوصا اگر در چند جا جمله ی اول و در چندین جا جمله ی دوم بیاید تصنع نمود میکند. حال این جمله «تصویر ایران در جهان روشنتر خواهد شد» یا «...از این هم روشنتر...» در پس زمینه روشن بودن تصویر ایران را در جهان دارد که میخواهد روشنتر شود و نکته ی دیگر خود واژه ی جهان است که ما را در کنار به جای در برابر جهان میگذارد. البته جمله ی دوم در سطح انتشار جهانی - که متاسفانه زبان پارسی در جایگاه مناسبی نیست- چندان هم بد نیست و جمله ی سوم چندان برای انتشار چهانی مناسب نیست به دلیل ماهیت شعاری. جای دیگر که مهم است متن مقالاتی است که خود نویسندگان دشمن را در صفاتی بطور پس زمینه- همان مشکل ما خود ما در این پس زمینه بزرگ شدیم این یعنی جاری- برتر بهتر و ... میدانند هرچند در کلام قبول نداشته باشند. مشخصاً راه اصلی اینست که پس زمینه ای برای اصلاح در همه - که بعید است در بیشتران جامعه- ایجاد شود. یکی از عواملی که میتواند محرک آن باشد عوامل افزاینده ی غرور ملیند مثل مشخص شدن برتری نظامی. از پیشنهادهای دیگر از جملاتی مثل «ایرانیان در زمینه ی بهمان حتی از اروپاییان هم پیشی گرفتند» جز در موارد که سنتی مال آنانست - که قطعا شامل علم و فن آوری نمیشود- جلوگیری شود و به جملات کوتاهی چون «برتری در برابر اروپایان» یا «برتری در برابر رقبا در ...» -اروپا چندان هم مهم نیست نکته ی جمله ی دوم است- بسنده شود. فراموش نشود جز با اطلاع رسانی کم سانسور -بیسانسور واقعی کجا داریم؟- و گفتن آنچه اتفاق افتاد نه آن بخشیش که ما میخواهیم فقط در دنیایی که رسانه های ما کمتر و کم توانتر است پیروزی به دست نمی آید. مطلب دیگر ترجمه است چون آنان بیشتر تولید میکنند -یا به نوشتنی بیشتر مطلب خبری و ... تهیه میکنند- در ترجمه های خود خواه نا خواه اثر میگذارند -همانطور که ما در آنان این اثر میگذاریم- در برابر اینان 1- مطلب بیشتر ساخت 2-ترجمه به نوعی باشد که فرضا این تصور که همه جهان روبروی ماست ایجاد نشود مثلا نوشته های دیدگاه مختلف والبته بیزمینه( نه آنهای که از یک دیدگاه انتقاد میکنند این یعنی آن یکی دیگاه غالب است) نوشته شود. دو نکته در پایان هرگاه دلیل کم میشود دلایل عملگرایانه و گاهی سفسطه ی مفید میشوند فرض کنید ایران و آمریکا سر مسائله ی اتمی وارد جنگ شوند و جنگ به سود ما (دقت کنید گفته شد ما نه ایران این حس همذات پنداری در ما ایجاد میکند حتی اگر خوانده ی صرب اسلواک یا اهل جیبوتی باشد) ادامه پیدا کند آرمیکا میتواند با بمب اتم به ما حمله کند بعد بگویید لازم بود و این لزوم برگفته از لزوم منفعتی آمریکا است نه منفعت جهانی و این تفکر من جهانم است بر عکس تفکر ما در جهان نیستیم ما. و بررسی یکی از اثرات حدی (غاتی یا بحرانی) این مطلب . فرض کنید ایران با آمریکا شروع بجنگ کند بدترین شرایط بیتفاوت شدن مردم یا به گفتاری بیمیهن پرستی است. مهم نبودن نتیجه ی جنگ خائن شناخته نشدن همکاران آمریکاییها در جنگ و مردن فرهنگ کشورپرستی از نتایج تاثیراتیست که در ظاهر نیستند بدلیل حضور در عمق افراد به ناگهان ما را به زانو در می آورند. خدایا از ما حرکت از تو برکت! عید شما هم مبارک! هم نوروز هم غدیر لیست کل یادداشت های این وبلاگ
|
|
نوشته شده توسط مصطفی در دوشنبه 84/12/29 و ساعت 1:8 صبح
